En dan is er een plaats verderop een winkel, zo'n naaimachinewinkel, die óók wolletjes verkoopt. Hup hup, er naar toe. Wachten kan echt niet. Daar sta je dan in een naaimachinewinkel, die óók wolletjes verkoopt. Niet echt juichen dus. Nee, helaas niet. Of heb ik te hoge verwachtingen? Nou ja, ik kijk, ik denk, ik pak wat bollen wol, combineer, visualiseer en leg de bollen terug. Pfffff, wat is dat toch moeilijk. Ik pak nu mezelf bij elkaar en dwing mezelf tot een keuze. Ik kom met een grote tas wolletjes en katoentjes thuis. Blij, ja echt blij, dat ik aan de tas kan beginnen.
Natuurlijk heb ik het "recept" voor de tas weer van Lucy.
Als een dolle ben ik aan de slag gegaan. Hier is het resultaat:
Ik ben er heel blij mee, nu nog op zoek naar leuke voering voor de tas.